گفتم خواهرات حجابت؟

گفت: دلم پاک است!

مگر می شود پاکی هزاران نگاه را بدزدی و دلت پاک باشد؟!!

چیکار کنیم؟؟؟

 توجیح کردن همیشه یکی از راهکارهای انسانها برای حل و فصل کردن اشتباهات و میل و خاسته های خود بوده ، خاسته هایی که اکثراً اخلاقی نیستند.

 از ابتدایی آفرینش انسان همواره راهی برای فرار از اشتباهات و حل و فصل کردن ، صحیح جلوه دادن آن در بین مردم بوده است . توجیح کردن نام این عمل است ، عملی که از آن به عنوان راه در رو یاد می شود و میتوان با آن به خوبی همه ی اشتباهات خود را حل کرد.

توجیح رایجی که متاسفانه در بین قشر خاصی از جامعه به وجود آمده و روز به روز با توجه به گرانی ها افزایش می باید. توجیح خود فروشی به ازای فقر است.

یعنی فقیر بودن به آنها این اجازه را می دهد که خود فروشی کنند و جامعه را به ورطه ی فساد و بی اخلاقی بکشانند ، فروشی که باعث از بین رفتن بسیاری از ارزش ها و عادی سازی ها می شود.

قشر تن فروش در جامعه به خود این اجازه را داده اند که به خاطر فقرشان تن به هر کاری دهند و قیافه ی حق به جانب نیز به خود بگیرند.

حال سوال اینجاست که با توجه به وجود نهاد های حمایتی فراوان از جمله کمیته ی امداد امام خمینی (ره) و سازمان بهزیستی و هزاران انجمن خیریه ای که وجود دارند ، باز هم جایی برای این توجیه می ماند. همه ما میدانیم که تعداد فراوانی از مردم اطرافمان از این خدمات حمایتی استفاده می کنند و در بسیاری از مواقع خود کفا شده اند . توانسته اند نه تنها خرج خود بلکه در قبال کار انجام شده توسط آنها خرجی خانواده های دیگری را نیز تامین کنند.

این قشر خاص از جامعه رفتار زشت و غیر اخلاقی خود را تنها با روپوشی از فقر به قول خودشان گند زدایی می کنند و اگر نگاهی دقیق تر به زندگی بسیاری از آنها بیندازیم خواهیم دید نه تنها دچار فقر مالی نیستند بلکه از وضعیت زندگی و معیشتی خوبی هم برخوردارند و تنها رفتار آنها به دلیل مشکلات روحی و انحرافات بیش از حد اخلاقی ، تنوع طبی و زیاده رویشان در این مسائل بوده که بسیاری هم تحت تاثیر شبکه های ماهواره هستند، شبکه های که هدفشان این بوده.